لطفاً عینک بدبینی‌تان را درآورید

به گزارش سرویس اجتماعی پایگاه خبری «راه آرمان» برخی‌ها مدعی هستند که در دنیای امروز هر کاری که انجام می‌دهند به خودشان ربط دارد؛ این‌که راه زندگی‌شان را از چه مسیری انتخاب کرده‌اند بی‌شک ربطی به دیگران ندارد.

اما به عنوان یک فردی که جزیی از اجتماع یک کشور است باید دانست پیامد همه رفتارها و اقدامات ما انسان‌ها تنها مربوط به خودمان نمی‌شود بلکه جامعه نیز بازتاب رفتار ما را در خود خواهد دید.

برای مثال تصور کنید که فردی در خیابان عربده بکشد و افراد را به لحاظ جانی تهدید کند، وقتی هم به او معترض شویم بگوید رفتار من مربوط به خودم است و کسی حق ندارد در این مورد اظهار نظر کند.
سوال این‌جاست که به‌نظر شما افردی که در خیابان از کنار این شخص رد می‌شوند آیا امنیت جانی و روانی خواهند داشت؟
و آیا اعتراض نسبت‌به رفتار چنین فردی حق دیگران در جامعه نیست؟

همین‌گونه تصور کنید که در جامعه هر کس فارغ از قوانین و باورهای فرهنگی یک جامعه سازی بزند، آن‌گاه به نظر شما این جامعه دچار تزلزل نخواهد بود.
از این بگذریم، به موضوعی بپردازیم که این روزها داغ داغ در هر رسانه‌ای خبری از آن یافت می‌شود و آن اجرای طرح «نور» است.

طرح نور به واقع یک طرح لسانی است که در راستای اجرای فریضه واجبی به‌نام «امر به معروف و نهی از منکر» در حال اجرا است و ساده‌ترین و ابتدایی‌ترین گام اجرای «امر به معروف و نهی از منکر» است.

اکنون چیزی که شاهد هستیم دو قطب در اجرای این طرح اظهار نظر می‌کنند برخی کاملاً مخالف و اجرای آن را ناموفق و از طرفی مناسب برای جامعه نمی‌دانند چرا که معتقدند اجرای این طرح یعنی نوعی دخالت در روند زندگی افراد است.

اما در سویی دیگر تعلل در اجرای آن‌را جایز نمی‌دانند و معتقدند که همگی سوار بر یک کشتی هستیم بنابراین این‌که عده‌ای بخواهند بدون در نظر قوانین، فرهنگ و دین جامعه رفتار کنند همانند سوراخ کردن این کشتی است که سبب می‌شود در نهایت همگی غرق شویم در نتیجه این رفتار خودخواهانه اثر خوبی نخواهد داشت.

اگر نظریات موافقان و مخالفان را کنار بگذاریم و بخواهیم از دور تنها نگاهی به داستان اجرای طرح نور بیاندازیم مطمئناً ابعاد دیگری از این طرح برای ما روشن خواهد شد.

طرح نور تنها یک تذکر لسانی به برخی از اعضای جامعه است و این به معنای پویا بودن جامعه و بی‌تفاوت نبودن به یکدیگر است حال شاید برخی اذعان کنند که نمی‌خواهیم نسبت‌به ما عکس‌العمل نشان دهید اما باید در پاسخ گفت که اگر بپذیریم هر اقدامات فردی دارای دو بعد فردی و اجتماعی است، بنابراین کارهایی که در بُعد اجتماعی انجام می‌شود مطمئناً به دیگران نیز مربوط خواهد بود و در این رابطه دوست داشتن و نداشتن مطرح نیست بلکه پذیرفتن قوانین، بایدها و نبایدها و حتی فرهنگ و عرف جامعه مطرح است.

نکته بعدی این‌که اجرای طرح نور نباید دلیلی بر این باشد که کارهای فرهنگی جامعه را نادیده بگیریم و بگوئیم نیروی انتظامی صفر تا صد حجاب و عفاف جامعه دست تو؛ ما تنها به تماشای اجرای این طرح می‌پردازیم.
بلکه هر نهادی در هر بخشی از جامعه باید در این راه باید همراه اجرای این طرح باشد و اگر نسبت‌به گذشته بی‌تفاوت بوده اما اکنون پا در میدان بگذارد و به ایده‌پردازی و اجرای کارهای فرهنگی در این راستا بپردازد.

اتفاقاً چیزی که این روزها بیش‌تر شاهد آن هستیم این است که اجرای کارهای فرهنگی از سوی مخالفان این طرح بیش‌از موافقان آن بوده است و حال این همت را می‌طلبد که صاحبان ایده و توانمندان در این زمینه پا به میدان گذاشته و صد البته به‌صورت جهادی وو به عنوان پشتیبان در این جبهه اقدام به تولیداتی کنند که با تکنیک‌های اقناع بتوانند در این راستا مأثر وارد عمل شوند.

در نهایت این‌که نمی‌توان در روزهایی که دشمن رویارو در برابرمان ایستاده و از طرفی در پشت صحنه نیز همه همت خود را یک‌جا کرده تا بتواند جمهوری اسلامی ایران را به تزلزل بکشاند، بی‌‌تفاوت بود.

به همین چند روز توجه کنید، همین چند تذکر ساده لسانی چقدر توانسته آثار مثبت و خوبی برای جامعه به ارمغان آورد؛ کافی است که عینک بدبینی خود را درآورید.
یادداشت از اعظم پسند
انتهای خبر/

https://armanekerman.ir/vdcgxz9q3ak9t34.rpra.html